Stokrotki

Dość wczesną wiosną w sklepie ogrodniczym nieopodal mojego domu "rzucili" stokrotki. Oczywiście nie mogłam się powstrzymać i kupiłam jak leci.

To były moje ulubione...

Chyba od stokrotek zaczął się mój tegoroczny pech ogrodniczy, bo długo nie postały. Niestety dużo padało i w związku z tym z krzaków powyłaziły całe zastępy ślimaków. Nie muszę chyba dodawać, że stokrotki smakowały im wyjątkowo.
Póki co nie mam żadnego ekologicznego sposobu na ślimaki poza zbieraniem i wynoszeniem do lasu, ale to wymaga czasu, całkiem dużo czasu :-)

Sakura

A to obiecywana w poprzednim poście kwitnąca wiśnia. Mam takie ilości zdjęć kwiatów wiśni, że spokojnie wystarczyłoby na całkiem spory album. Wzięłam tegoroczne, pierwsze z brzegu, więc bez rewelacji, ale co roku muszę, po prostu muszę pstryknąć chociaż kilka fotek.

Rok w rok moja przydomowa wiśnia obsypuje się kwiatami, a następnie pysznymi ekologicznymi owocami. Nawet tegoroczne zimowe mrozy jej nie zaszkodziły, a wisienki były pyszne i słodkie.

Wiosna 2009

Wiem, idzie już jesień, a ja dopiero wiosenne zdjęcia wklejam. W zasadzie nie mam usprawiedliwienia, poza tym że przez cały sezon prześladował mnie ogrodniczy pech, więc się zniechęciłam. Tylko chwasty mi bujnie rosną (gdzieniegdzie nawet gruba warstwa kory im nie przeszkodziła), a cała reszta to jak cię mogę.

W tym roku naprawdę uczciwie zabrałam się za prace ogrodnicze, a że efekt prawie żaden, to chyba w przyszłym roku sobie daruję i jak zazwyczaj pójdę na minimalizm, czyli sporadyczne bieganie z grabkami tu i tam.

A poniżej pierwsze wiosenne krokusy. Długo wyczekiwane.
Wtedy jeszcze nic nie zapowiadało nadchodzącej ogrodniczej katastrofy.
Rosną na mojej ulubionej rabatce, która sukcesywnie w ciągu lata zapełnia się kolejnymi roślinami. Wczesną wiosną kwitną krokusy, potem konwalie, a spośród nich wyrastają paprotki. Po przekwitnięciu konwalii, paprocie nadal rosną w górę i w efekcie do końca lata wszystko przykrywają. I tak każdego roku. Mam zamiar w najbliższych dniach dosadzić tam cebulowych, ale nie zdecydowałam jeszcze co by mi pasowało. No i nie wiem czy wyrośnie :/

Znalazł się nawet jakiś biały, bo większość jest bladoniebieska albo fioletowawa, a mi pasowałyby najbardziej właśnie białe i np. bladoróżowe. Nie widziałam nigdzie takiego koloru, ale być może słabo szukałam. Muszę w tym tygodniu pomyszkować trochę w sklepach ogrodniczych, to i może coś ciekawego wynajdę.

A tak pączki wypuszczała wiśnia.
W następnym odcinku będzie kilka zdjęć z mojej polskiej sakury ;)
Co roku jest taka sama i co roku robię takie same zdjęcia, ale drzewko jest tak gęsto obsypane kwiatami i tak pięknie wygląda, że nie mogę się powstrzymać.

I na koniec mój zaokienny gość. Mam za oknem spore drzewo, na którym nieustannie przysiadają jakieś ptaki, biegają wiewiórki, a i nieraz jakiś kot się zapuszcza na polowanie. Niestety niektóre ładne ptaszki czmychają mi zanim zdążę wyciągnąć aparat.

Lawenda

Nie mogę doczekać się wiosny, więc na pocieszenie przeglądam zeszłoroczne zdjęcia z lata.

Dziś będzie o lawendzie.

Lawendy się zawsze bałam - nie wiem czemu, ale wydawało mi się, że to roślina trudna i nienadająca się do polskiego klimatu. Wiele lat temu usiłowałam wyhodować ją z nasion - oczywiście bez powodzenia - ale wtedy nie miałam zielonego pojęcia, że lawenda z nasion w domowych warunkach się raczej nie udaje. I tak już pozostało. Aż do zeszłego roku, kiedy to w centrum ogrodniczym mrugała do mnie zachęcająco i po prostu MUSIAŁAM ją kupić.

Kwitła pięknie, a ja intensywnie się edukowałam w temacie co tu zrobić żeby za rok zakwitła jeszcze piękniej.

Niestety lawendowy pech mnie nie chce opuścić i podczas gdy ja przeczekiwałam zimę na drugim końcu świata, w Polsce szalały syberyjskie mrozy. Oczywiście mój krzaczek tego nie przetrzymał.

Ale być może w tym roku znów się skuszę :-)

Papierówka

Kto pamięta jeszcze taką odmianę jabłoni jak papierówka? A ja taką mam:-)

Przyznam, że jest to drzewo, które zachowuje się czasem dziwnie. Potrafi owocować obficie przez 2-3 lata, a potem robi sobie przerwę i jabłek jest jak na lekarstwo. Być może to dlatego, że moja papierówka jest już bardzo stara, a do tego - wstyd się przyznać - mało zadbana. W zasadzie nikt nic przy niej nie robi, także pewnie nie powinnam się niczemu dzwić.

W zeszłym roku kwitła przepięknie....

....a potem jabłek było co niemiara.....

.....i jedno z nich postanowiło się ze mną zrelaksować na trawce z gazetką.....

.....po czym oczywiście wylądowało w mojej buzi :-)

Żabki

W oczekiwaniu na wiosnę, lenię się jak zwykle.
Posiałam różne różności i mam w planach następne, ale zobaczymy co z tego wyjdzie.


A na zdjęciach żabia rodzina, która zeszłego lata zamieszkała przy moim wejściu do piwnicy. Ja niestety nie lubię się zbytnio z żabkami, więc z niecierpliwością wyczekiwałam na przyjaciółkę, która przy okazji odwiedzin u mnie, przeprowadziła żabki do sąsiadów ;-)

Żabki, nie wiedzieć czemu, upodobały sobie przesiadywanie w kratce odpływowej.

Japońskich roślinek ciąg dalszy

A tu kolejna czerwona roślinka Made in Japan :-)
Po dokładniejszym przyjrzeniu się, dochodzę jednak do wniosku, że to chyba nie jest mała wersja drzewka z poprzedniego postu. Aczkolwiek nie jest to wykluczone, bo wciąż nie mam zielonego pojęcia co to.

Ech, czemu u nas nie ma takiej zimy?

Japońskie Ogrody

No cóż, mojego lenistwa nie da się wytłumaczyć :-). Tak już mam, że wszystko robię zrywami i pewnie dlatego też mój ogród wciąż wygląda tak jak wygląda, bo jak wiadomo najlepsze efekty przynosi systematyczność.

Póki co mogę się usprawiedliwić tylko tym, iż święta oraz okoliczny miesiąc spędzałam w Kraju Kwitnącej Wiśni i chociaż nie jest to pora kwitnienia czegokolwiek, to naprawdę nic a nic mi się nie chciało siedzieć przed komputerem. Za to teraz, po powrocie do bardzo szarej rzeczywistości za oknem, postaram się nadrobić zaległości. Na początek resztki japońskiej jesieni w przepięknych ogrodach, niestety w grudniu zostały już tylko niedobitki, ale i tak prezentowały się urokliwie.

Tu niesamowite drzewko na placu pod zamkiem w Himeji.
Nie mam pojęcia co to jest, ani jak się nazywa,
ale ma takie kuleczki trochę podobne do jarzębiny.
Nie ukrywam, że chętnie widziałabym coś takiego za swoim oknem w grudniu.

A tu zbliżenie drzewka, wyglądało naprawdę bardzo ciekawie.

Wydaje mi się, że widziałam potem w innym miejscu coś podobnego, tyle że w mniejszym wydaniu. Taki mały krzaczek, a nie drzewko, ale muszę znaleźć zdjęcia.

Kokoen - ogród nieopodal zamku w Himeji.
Przypuszczam, że latem i jesienią musi tam być jak w raju :-)